Problem odleżyn pomimo rozwoju nauki i medycyny w dalszym ciągu jest wyzwaniem dla opiekunów oraz medyków pielęgnujących osoby długotrwale unieruchomione. Poziom występowania odleżyn w ośrodkach opieki zdrowotnej na świecie jest w dalszym ciągu wysoki wahając się od 0 do 72,5%1. W 2019 roku opublikowano światowy konsensus organizacji partnerskich, EPUAP (European Pressure Ulcer Advisory Panel), NPIAP (National Pressure Injury Advisory Panel), PPPIA (Pan Pacific Pressur Injury Alliance) oraz 14 światowych organizacji. Eksperci zwrócili uwagę na zasadność wdrażania i kontynuowania metod profilaktyki jako działań prewencyjnych jak i w procesie leczenie ran odleżynowych. Zalecenia Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran (PTLR) z 2020 są zbieżne z wytycznymi światowymi, kładąc duży nacisk na działania prewencyjne. Prewencja jest prosta do wdrożenia, tania i efektywna w świetle doniesień naukowych2.
Piśmiennictwo
1. Kottner J., Cuddigan J., Carville K i wsp.: Prevetion and Treamtment of Pressure
Ulcers/ Injuries Clinical Practice Guideline; The International Guideline 2019. Europan
Pressure Advidory Panel, National Pressure Injury Advisory Panel and Pan Pacific
Pressure Injury Alliance, 2019.
2. Szewczyk M.T., Kózka M., Cierzniakowska K. i wsp.: Profilaktyka Odleżyn – zalecenia
Polskiego Towarzystwa Leczenia Ran. Część I. Leczenie Ran 2020, 17(3): 113-146