Problem odleżyn pomimo rozwoju nauki i medycyny w dalszym ciągu jest wyzwaniem dla opiekunów oraz medyków zajmujących się osobami długotrwale unieruchonymi. Poziom występowania odleżyn w ośrodkach opieki zdrowotnej na świecie jest w dalszym ciągu wysoki wahając się od 0 do 72,5%.1
Eksperci PTLR (Polskie Towarzystwo Leczenia Ran), ograniczone uszkodzenie skóry oraz głębszych tkanek, które prowadzą do owrzodzenia, określają nazwą „odleżyna”2. Odleżyna jest definiowana także jako uraz ciśnieniowy, który powstaje na skutek zaburzeń fizjologicznych oraz wpływu czynników zewnętrznych.
Eksperci zwracają uwagę na wpływ mikroklimatu panującego pomiędzy skórą a powierzchnią nośną jako jedną z przyczyn występowania urazów ciśnieniowych (pressure injury). Skóra na skutek podwyższonej temperatury, wilgotności oraz przepływu powietrza ulega wysuszeniu co prowadzi do wzrostu jej wrażliwości oraz podatności na mikro urazy3.
Działania profilaktyczne definiowane jako wczesna identyfikacja osób u których mogą pojawić się odleżyny i wdrożenie w plan opieki powinny wynikać z szeroko pojętej czujności wynikającej z troski o podopiecznego/pacjenta oraz powinny być należycie zdefiniowane w procedurach danej placówki zdrowotnej.
Należy także pamiętać o utrzymaniu integralności skóry oraz minimalizacji wilgoci. Ocena stanu skóry powinna być przeprowadzana regularnie, przynajmniej dwa razy dziennie. Zgodnie z wytycznymi PTLR ocenie podlega integralność w miejscach, które są narażone na ucisk.
Rozpowszechnianie i wdrażanie profilaktyki przeciwodleżynowej to skuteczne i tanie działanie opiekuńczo pielęgnacyjne, które znacząco minimalizuje ryzyko powstawania odleżyn2. Badacze zwracają uwagę, że do 70% ran wynikających z unieruchomienia i deficytu samoopieki może dojść już w ciągu pierwszych 2 tygodni4.
To jest wyrób medyczny. Używaj go zgodnie z instrukcją używania lub etykietą.