Rozpowszechnianie i wdrażanie profilaktyki przeciwodleżynowej to skuteczne i tanie działanie opiekuńczo pielęgnacyjne, które znacząco minimalizuje ryzyko powstawania odleżyn1. Badacze zwracają uwagę, że do 70% ran wynikających z unieruchomienia i deficytu samoopieki może dojść już w ciągu pierwszych 2 tygodni2. Dlatego tak ważne jest wykonywanie działań profilaktycznych od pierwszych godzin w których pacjent stał się niewydolny samoopiekuńczo. Dotyczy to także osób u których ma się odbyć zabieg operacyjny trwający dłużej niż 4 godziny. Wyniosłości kostne oraz pięty są to obszary najbardziej narażone na wystąpienie odleżyn. Ucisk na tkanki powoduje ich niedokrwienie oraz martwice, a jest on tym większy im mniejsza jest powierzchnia ciała na jaką się rozkłada jego masa. Działaniem zmniejszającym destrukcje tkanek jest częsta zmiana pozycji, udogodnienia oraz zastosowanie materaca przeciwodleżynowego dobranego indywidualnie do pacjenta. Miejsca które są szczególnie narażone na występowanie odleżyn na skutek ucisku zobrazowano na rycinie 3.
Rycina 3. Lokalizacja i kluczowe czynniki wpływające na powstanie odleżyn.
Źródło2
Na szczególną uwagę zasługują działania profilaktyki przeciwodleżynowej pięt. Poza
standardowymi metodami odciążania można także wdrożyć wykorzystanie opatrunków aktywnych,
które poza działaniem leczniczym mogą spełniać funkcje profilaktyczną. Opatrunki
specjalistyczne dedykowane to hydrokoloidy, folie poliuretanowe oraz opatrunki piankowe jak
i silikonowe. Dodatkowo, aby zminimalizować ryzyko powstawania ran, opatrunki piankowe, np. wykonane w technologii lipidowo-koloidowej (TLC), można nawilżyć emolientem, który w strukturze opatrunku będzie dłużej oddziaływał na skórę, zapewniając subiektywny komfort jak i balans wilgoci na skórze. Bardzo dobrze sprawuje się w tej roli olejek Sanyrene.
Występowanie
odleżyn w obrębie pięt przy współistniejącym niedokrwieniu kończyn (obserwowanym wśród
populacji powyżej 65 r.ż) może doprowadzić nie tylko do miejscowego zakażenia. Rana
przewlekła pięty ze względu na anatomie kończyny dolnej może doprowadzić do sepsy i zgonu
pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko szerzenia się zakażenia wzdłuż ścięgna i destrukcji
kości3.
Rycina 4 przedstawia główne działania profilaktyczne dotyczące profilaktyki
przeciwodleżynowej pięt.
Rycina 4
Źródło2
Promowanie profilaktyki przeciwodleżynowej wśród społeczeństwa jest istotnym działaniem
prozdrowotnym. Ponieważ czas powstania odleżyny jest stosunkowo krótki (wystarczy kilka
godzin), a gojenia waha się w przedziale od kilku dni do nawet roku. Zwracając
uwagę na ból, który towarzyszy urazowi, nieprzyjemny zapach oraz dyskomfort personel
medyczny, opiekunowie oraz rodzina powinni dołożyć wszelkich starań, aby nie dopuścić do
wystąpienia ran przewlekłych.
Piśmiennictwo
1. Dzikowska M., Merklinger-Soma M., Gajda K.: Analiza występowania odleżyn u pacjentów
przebywających w szpitalu specjalistycznym o profilu zachowawczym. Problemy pielęg.
2011, 19(2): 162-170
2. Bazaliński D., Szymańska P., Szewczyk M.T.: Odleżyny pięt w świetle wytycznych
światowych (EPUAP/NPIAP) i doświadczeń własnych. Przegląd piśmiennictwa. Leczenia Ran
2020, 17: 185-193
3. Szymańska P., Wójcik A., Bazaliński D. i wsp.: Zarządzanie rana w obrębie pięt jako
element całościowej opieki nad chorym u kresu życia- przegląd literatury i doświadczenia
własne. Medycyna Paliatywna 2021, 13 (3): 112-123